Lagi istirahat nih.
Kerjaan udah selesai.
Sudah waktunya.
Sempurna.
Met pagi.
Gak tau ah.
Nungguin telpon nih.
Gak marah kok.
Imutnya.
Aduh Kasihan.
Aduh...
Daah!
Nggak ah.
Oh...gitu.
Gimana yah?
Jangan!
Hm boleh juga.
Apaan sih?
Apa?
Makacih.
Sampai besok.
Sekarang jalan nih.
Tentu saja!
Pakabar.
Da dah!
Ngerh!
Capek...